خاطرات کاری

من این هفته سه شغل دیگر به شغل «مشاوره مدیریت» اضافه کرده ام. در این هفته به عنوان مسئول بازاریابی بین المللی یک شرکت دیگر به کار فراخوانده شده ام  و در عین حال مشاغلی نظیر مترجم و تولید کننده محتوا که قبلا در اینترنت برایشان درخواست داده بودم، پذیرفته شده اند و البته یکی از مؤسسات زبان که قبلا برایش درخواست «تدریس» داده بودم، تقریبا جواب مثبت گرفته ام. اما این همه داستان نیست. یعنی مهم ترین بخشش نیست.

آنچه امروز به عنوان اولین جلسه مهم کاری برایم اتفاق افتاد، «مشکلات سازمان» و بحث کارکنان در مورد آن ها بود. مدیر شرکت از مدل «شش سیگما» برای حل مشکلات صحبت کرد، از «مبانی رفتار سازمانی» که از آراستگی ظاهری تا نحوه مذاکره و برخورد با مشتری را شامل می شود، از «لزوم به روز کردن دانش خود در زمینه بازاریابی و فروش»، «از پرسونای فروش»، از «حلقه های حل مشکل» ، از «برخورد با همکاران سمی» و خیلی مباحث دیگر صحبت کرد. خوشبختانه آن چنان که در بخش «قوانین کاری من» نوشته ام، لب از لب نگشوده و تمام مدت داشتم گفته های مدیر را یادداشت می کردم. درست است که وی دقیقا همین جملات و تعابیر را به کار نمی برد، اما دانشی که از متمم آموخته بودم، باعث شد گفته هایش را در این موارد دسته بندی کرده و یادداشت کنم. مرا هم در تیم فروش با چند نفر همکار قدیمی قرار داده اند و قرار است فردا برای «سرپرست» تیم فروش تصمیم گیری کنند. امیدوارم و تا حدی مطمئنم که «من نخواهم بود» و به هر صورت حتی در صورت پیشنهاد مدیر هم آن را «نخواهم پذیرفت». دوست دارم «کار تیمی» را یاد بگیرم، ولی نه به این شرط که مدیر تیم من باشم. دوست دارم کار تیمی را در شرایطی بیاموزم که کمترین انتظار از دیگران و بیشترین کار روی شانه هایم باشد. درست است که در حال حاضر و در بخش ارتباط بین الملل هم چنان درگیر تحقیق در مورد شرایط بازار کشورهای همسایه و مشکلات و موانع آن هستم، اما دوست دارم «فروش» را یک بار به صورت عملی از کسی بیاموزم که قادر است از شیرمرغ تا جان آدمیزاد را در یک میز مذاکره معامله کند و به فروش برساند. خوبی کار این است که چند دقیقه قبل از شروع به نوشتن در حال تماشای ویدئوهای Coursera در زمینه Model Thinking و هم چنین کاوش در اینترنت برای یافتن Problem Solving Model بودم. همکاران شرکت امروز کتاب های «برایان تریسی» را برای یادگرفتن معرفی کردند که البته در جوابشان «لبخند» زدم و چیزی در این مورد نگفتم. هم چنان به دنبال منبعی هستم که دوست خوبم جناب کشاورز معرفی کرده اند و البته شب ها را باید به خواندن منابع و دیدن ویدئوهای آموزشی بگذارنم. 

برای یادگرفتن «تراش سنگ های نیمه قیمتی» چند جا در بازار درخواست کار هم دادم که مثلا بروم و شاگردی کنم تا یاد بگیرم که نشد. برای من البته «شاگردی مغازه و پادویی» هم برای یادگرفتن هیچ مشکلی نداشت؛ که متأسفانه نشد. 

در مورد کار اولم که مشاوره دادن به مدیریت بود، تا حد زیادی Business Plan و تحلیل بازار را نوشته ام. دارم آن ها را قانع می کنم که «سنگ های بزرگ» را برندارند و اجازه دهند شرکت هایی که سال هاست در این بازار هستند آن سنگ ها را بردارند و بعدا ما وارد آن بازار شده و به تدریج سنگ های کوچک را برداریم. رشد که کردیم و «فیل» که شدیم می رویم سراغ سنگ های بزرگتر. به سختی میتوان سرمایه گذار را قانع کرد که برخی اعمال برای ورود به بازار تعبیری است که «سید محمد حسینی» دوست متممی من به خوبی به کار میبرد: «کشتی گرفتن با گوریل ها» که نتیجه ای جز فصاحت و باخت نخواهد داشت.

در مورد کار سوم که تولید محتوا و ترجمه است، یکی از لذت بخش ترین ساعت های روزم را شامل می شود: صبح اول وقت یا وقتی که از سر کار بازگردم. 

برای معلمی زبان هم احتمالا فقط از 7 عصر به بعد را بتوانم به آموزشگاه بقبولانم.